Het is moeilijk om de herkomst van de stemmen naar wetenschappelijke maatstaven te bewijzen. Is dit bewijs voor een leven na de dood? Hoe fascinerend ook het onstaan ervan, hoe adembenemend vaak de inhoud van de uitspraken en hoe indrukwekkend de soms optredende verschijnselen als synchroniciteit en precognitie: de wetenschap schiet er met grof geschut gaten in.

Aan de ene kant heeft dat te maken met het verschijnsel zelf. Het is de vraag of deze verschijnselen naar de huidige wetenschappelijke maatstaven überhaupt toetsbaar zijn.  Misschien moeten de criteria voor wat "bewijs" is wel worden bijgesteld.

Aan de andere kant bestaat er van wetenschappelijke zijde een onwil om dit fenomeen echt serieus te onderzoeken. Er is al decennia een zekere vooringenomenheid. Kritisch zijn mag (moet zelfs), maar een open en welwillende houding jegens onverklaarbare, op grote schaal optredende, maar grillige en daardoor lastig in een hokje te stoppen verschijnselen, siert de ware onderzoeker.

De sterkste bewijzen voor de echtheid van EVP zijn vaak erg subtiel. En treden het vaakst op bij mensen die belangrijk zijn voor elkaar (familie, vrienden, geliefden). Als je een bekende op straat groet en men zou aan je vragen of je kan bewijzen dat dat echt diegene was, is dat misschien best lastig. Je staat er ook niet bij stil. Je herkent iemand gewoon aan zijn uiterlijk en zijn doen en laten en er is interactie. Als de fysieke dimensie wegvalt na iemands overlijden, blijft er (via EVP) nog steeds interactie, maar door de muur die er nu tussen staat, worden de signalen waaraan je iemand kunt herkennen zwakker en subtieler. Bewijs wordt dus ook persoonlijker! En ook minder "hard" en verifieerbaar.

Soms ook, is wat je te horen krijgt zo vreemd, zo anderwereldlijk, dat elke "aardse" verklaring gewoon te kort schiet. Het lijkt er dan sterk op dat je rechtstreeks een kijkje gegund in een andere dimensie.

Ander bewijs, bijvoorbeeld in de vorm van mededelingen, zoals in het onderzoek van Hans Kennis, is er ook. Objectief toetsbaar bewijs. Dat wat het dichtst aanligt tegen wat de gevestigde wetenschap graag wil. Dergelijke bewijsvoering vraagt intensief onderzoek en bijvoorbeeld de mogelijkheid om feiten te verifiëren. Samenwerking tussen diverse disciplines en overheden zou het onderzoek, naar mijn mening, naar een hoger plan tillen.

ik zal wat voorbeelden geven van experimenten van mezelf, waarbij de identiteit van de sprekers op grond van de inhoud van de mededelingen en vaak ook de manier waarop gesproken werd, kon worden vastgesteld. Ik ben er van overtuigd dat wanneer mensen met een wetenschappelijke achtergrond dergelijke ervaring zelf zouden hebben, in ieder geval de bereidheid om dit verder te onderzoeken zou toenemen.

In 1981 had ik nog niet van EVP gehoord. Eén van mijn beste vrienden kwam om het leven bij een auto-ongeval. Vanwege mijn radiohobby maakte ik regelmatig microfoonopnamen met een bandrecorder. Een maand na het ongeval maakte ik een opname en ontdekte daarop een stem die riep: "Hee Stam"! Ikzelf, maar ook anderen herkenden de stem van de overleden vriend. Ook was dit typisch de manier waarop hij mij altijd aansprak...mijn eerste kennismaking met EVP, geïnitieerd door een heftige gebeurtenis in mijn leven. Microfoonstem.

"Hee Stam !"

Pas wat later ben ik hier verder onderzoek naar gaan doen. Hij kwam toen nog een enkele malen door via de radiomethode.

"Hallo Stam"

Toen mijn vader was overleden, heb ik, vlak na de begrafenis ook enkele opnamen gemaakt. Ik vroeg onder meer wat hij van de muziek had gevonden die ik voor de begrafenis had uitgezocht. Het lijkt of hij eerst instructies krijgt van een andere stem (die lijkt te zeggen: "Effe testen"). Daarna komt mijn vader. Je kunt horen dat hij nog moet wennen aan zijn nieuwe situatie. En weer opnieuw moet leren praten. Hij zegt : "Muziek was erg goed" (radiostem).

"Even testen...muziek was erg goed"

Tijdens dezelfde opname had ik hem gevraagd waarom hij op de dag dat hij overleed nog gebeld had op een moment waarvan hij wist dat er niemand thuis was. Hij had het antwoordapparaat ingesproken. Ik vermoedde dat hij zijn einde onbewust aan had voelen komen en daardoor de drang had om mij te horen of zien. Hij las mijn gedachte en antwoordde: "Ik heb je nog gezien" (radiostem). De stem spreekt in een vreemd ritme. Probeer de vrouwenstem die er doorheen zit te negeren.

"Ik heb je nog gezien"

Dat hij een voorgevoel had van wat er zou gaan gebeuren blijkt vermoedelijk ook uit een opname die ik kort vóór zijn dood maakte. Het lijkt echt sterk op de stem van mijn vader die een bijna smekend verzoek doet. Het eerste deel is lastig te verstaan, maar eindigt op mama. Daarna komt : "Doe je het, Leon?" (radiostem). Door omstandigheden heb ik deze stem pas na zijn dood ontdekt en ik heb het altijd geïnterpreteerd als zijn verzoek om goed voor mijn moeder te zorgen als hij er niet meer zou zijn (een onnodig verzoek, dat spreekt vanzelf...)

"...doe je't, Leon?"

Later kwam hij weer door. Ik vroeg hem of hij een boodschap had voor mijn moeder. Hij antwoordde met een opmerking die zeer typerend was voor zijn manier van spreken: "Je leeft nog in fantastische culturen" (radiostem)

"Je leeft nog in fantastische culturen"

Ik was, toen ik thuis woonde, zendamateur. Soms was ik in het holst van de nacht bezig. Mijn vader maakte dan 's morgens soms de opmerking: "Ik heb je nog horen zenden vannacht". Na zijn overlijden krijg ik dezelfde opmerking door. Kennelijk beschouwde hij dit experiment ook als een uitzending.

"Ik heb je horen zenden"

Afscheid en wederhoren
 

Vorig jaar zomer overleed mijn schoonvader plotseling. Nog voor de begrafenis startte ik met een aantal opname-experimenten om in contact met hem te komen. Ik gebruikte daarbij de DNG methode (zie elders op deze site). De weken daarna is er een vrij intensief contact geweest, waarbij ik de indruk had dat ik daadwerkelijk met de persoonlijkheid van mijn schoonvader in contact stond. Dat kon ik afleiden uit opmerkingen die hij maakte. Zijn fysieke stem ontbrak, maar verder zou hij een aantal opmerkingen precies zo gemaakt hebben. Ook was er een paar keer sprake van een voorspelling die uitkwam. Daarnaast meldde hij een paar feiten over het fuctioneren van artsen in het ziekenhuis, met naam en toenaam. Om privacyredenen kunnen we die fragmenten niet op de site zetten.

Een paar dagen vóór de begrafenis kwam mijn schoonvader al door. Hij maakte de opmerking: "Het gaat regenen, de uitvaart aan het eind". Grammaticaal niet helemaal juist (hij was kennelijk hij nog zoekende in de nieuwe situatie), maar de woorden bleken wel (weer)profetische waarde te bezitten! Voor en tijdens de dienst en uitvaartplechtigheid was het prachtig weer en de zon scheen. Tegen het einde van de condoleanceplechtigheid begon het echter te regenen. Een voorspelling! Als gezegd: onderstaande fragmenten zijn allemaal met de "DNG-methode" opgenomen. Ze klinken daarom anders dan de stemmen hierboven, het zal even wennen zijn. De methode stelt ons wel in staat een langer en intensiever contact tot stand te brengen.

"Het gaat regenen, de uitvaart aan het eind"

Ook nog voor de begrafenis vroeg ik aan hem hoe hij zich voelde. Als antwoord kwam: "Een beetje veilig, dat ligt aan de antenne". Pas tijdens de begrafenis werd me duidelijk dat dit ook een voorspelling was geweest, of dat hij zich in ieder geval bewust was van de plek waar hij begraven zou worden: direct aan de voet van de radio- en televisietoren...ligt aan de antenne...Later vroeg ik of hij daar ook een huis had. Toen kwam als antwoord: "Met die huisantenne".

"Een beetje veilig, dat ligt aan de antenne"

"Met die huisantenne"

Mijn schoonvader was niet religieus en geloofde niet in een leven na de dood. Hij was ook in de eerste plaats een levensgenieter en hield zich daar niet mee bezig. Toen ik vroeg hoe hij het vond dat het leven toch doorgaat en of zijn inzichten veranderd waren, antwoordde hij veelbetekenend: "Je leven verlengen, daarginds kan't gebeuren".

"Je leven verlengen, daarginds kan't gebeuren"

Ik heb ook gevraagd hoe hij het overlijdensproces heeft ervaren. Dit verliep bij hem vrij onverwacht en vrij snel. Hij antwoordde: "Het gevoel viel weg, ik wilde naar buiten". Over zijn nieuwe, onwennige situatie zei hij verder het volgende: "Ik wilde eigenlijk hard gaan zweven joh, als een kleuter praten". Hij kan hiermee hebben bedoeld dat hij in plaats van van zijn vrijheid in de nieuwe situatie hij nu toch weer moest (leren) praten met ons, achterblijvers...Ook meldde hij: "Ik geloof niet in woorden die pijn doen" , geheel in het karakter dat hij als mens had. Daarna gaf hij aan: "Je wordt weer vrolijk van mij he?"

"Het gevoel viel weg, ik wilde naar buiten"

"Ik wilde eigenlijk hard gaan zweven joh, als een kleuter praten"

"Ik geloof niet in woorden die pijn doen"

"Je wordt weer vrolijk van mij he?"

Op een gegeven moment was het echt net alsof  ik met hem aan de telefoon zat. Hij was een erg prettig mens, maar kon af en toe wel direct zijn en ongezouten vertellen waar het op stond. Ik vroeg hem of hij kon bewijzen dat ik echt met hem aan het communiceren was. Het antwoord kon voor mij niet overtuigender zijn: Hij werd boos en zei: "Godverdomme, je bent al tijden in gesprek en dat is goed!" Wat nou bewijs....

"Godverdomme, je bent al tijden in gesprek en dat is goed!"

Hij was, zoals gezegd, een levensgenieter en bruinde zichzelf ook graag in de zon. Op mijn vraag of hij daar ook zon had, antwoorddde hij: "Je bruint niet meer, je blijft hier spierwit". Op mijn vraag hoe het er daar uitziet, antwoordde hij: "Ik zit hier in mijn eigen sfeer".

"Je bruint niet meer, je blijft hier spierwit"

"Ik zit hier in mijn eigen sfeer"

Ik vroeg ook of hij een boodschap had voor zijn kinderen. Hij maakte de volgende opmerking, bestemd voor zijn dochter: "Mariët, waar ben je, beetje vreemd met een geest". Op de dag dat zijn zoon een marathonfietstocht had gedaan voor het goede doel, zei hij: "Ik was mee gaan fietsen". Ook kwam door: "Hoi, dit is nog één keer papa". We waren op zijn verjaardag met zijn allen naar het graf geweest. Later die dag vroeg ik of hij erbij geweest was. Als antwoord kwam: "Mijn verjaardag vier ik ook niet meer".

"Mariët, waar ben je, beetje vreemd met een geest"

"Ik was mee gaan fietsen"

"Hoi, dit is nog één keer papa"

"Mijn verjaardag vier ik ook niet meer"

Zoals ik hierboven al heb aangegeven kun je van de meeste boodschappen zeggen dat ze zijn gedaan in de geest van de overledene. Er was herkenning door de nabestaanden en op basis van alle doorgekomen mededelingen kun je de conclusie trekken dat ik werkelijk met de overledene heb gecommuniceerd. Er was ook troost door de woorden. Ook een indicatie voor de impact en geloofwaardigheid van de mededelingen.

Dit artikel is tevens gepubliceerd als onderdeel van het hoofdstuk "Identiteitsbewijzen" van
www.evp-experiments.nl, de website door Hans Kennis en ondergetekende. In dit hoofdstuk wordt meer feitenmateriaal aangevoerd dat de herkomst van de stemmen en zo een leven na de dood kan onderbouwen. Het verdient aanbeveling ook dit hoofsduk te lezen.

Leon Stam, januari 2009

©2009 Leon Stam