Het onderwerp bleef in mijn gedachtenwereld sluimerend aanwezig en na
een artikel in een blad te hebben gelezen besloot ik het zelf ook maar
eens te proberen. Het was per slot van rekening al eens eerder gelukt.
Toch begin je er aan met het idee dat "het jou toch wel niet zal
lukken". Nou dat heb ik geweten. Ik maakte op een avond een opname
met een microfoon en een radio. Aanvankelijk leek er weinig aan de hand.
Een hoop herrie in de vorm van ruis en gefluit, zoals je dat 's avonds
vaker hoort op de middengolf. Na een paar keer het bandje
teruggeluisterd te hebben, meende ik op een gegeven moment toch iets
raars te horen. Er werd een naam genoemd. Ik kreeg kippevel over mijn
hele rug toen ik de naam hoorde van de hierboven beschreven vriend. Die
werd een paar keer achter elkaar genoemd. Toen ik een extra lamp
aangedaan had om alle donkere hoeken in de kamer verlicht te krijgen
(zo'n held was ik), ging ik verder luisteren. Plotseling hoorde ik na
mijn vraag :"Zijn jullie de doden" een dof, maar duidelijk
verstaanbaar stemmetje zeggen: "Ja, we zijn de doden". Ik had
het niet meer.
Goed beschouwd stelden die eerste contacten inhoudelijk natuurlijk niet
echt veel voor. Je zou kunnen zeggen dat ze een reflectie waren van wat
me op dat moment bezighield. Maar het fenomeen had zich in ieder geval
gemanifesteerd. En dat zou nog veel vaker gebeuren. Ik had al eens
gehoord dat als "zij" een mogelijkheid tot contact maken
eenmaal hadden ontdekt, die ook steeds vaker zou worden gebruikt. Het is
een beetje een aardse manier van denken, maar het klopte wel. In de
maanden hieropvolgend heb ik toch wel een paar honderd stemmen opgenomen
die redelijk verdacht waren. Ik kon ze ook vrij snel onderscheiden. Ik
was altijd een vrij fanatiek "zendpiraat" geweest. In die
hoedanigheid zat je nachtenlang naar een bonk ruis te luisteren en
probeerde je een zwak tegenstation te verstaan. Zo voelde het nu ook een
beetje. De zender aan de andere kant zei nu alleen af en toe wel hele
rare dingen. En ook hele mooie.
Meestal spreken de stemmen gewoon in
mijn eigen taal. Nederlands dus. Friedrich Jürgenson en Konstantin
Raudive maakten melding van het feit dat de stemmen in een mengeling van
talen tegen ze spraken, meestal de talen die zij zelf ook machtig waren.
Polyglot heet dat met een mooi woord. Nou heb ik zelf ook een
talenknobbel en kan ik in vijf talen redelijk uit de voeten, maar ik heb
dit effect zelf nauwelijks opgemerkt. Slechts een klein aantal
niet-Nederlandse woorden kon ik koppelen aan, voor mij, overtuigende
EVP's (inmiddels het jargon voor paranormale stemmen). Het komt dus, ook
bij mij, wel voor maar ik moet zeggen dat ik als ik opnamen analyseer
voornamelijk gefocused ben op het Nederlands. Spaans is bijvoorbeeld
niet een tweede moedertaal voor me. Ik denk gewoon in het Nederlands.
Misschien dat dat het verschil uitmaakt. Ik weet niet in welke taal
Jürgenson dacht. In het Zweeds lijkt me. Ik denk dat het alles met
intuïtie en ieders afzonderlijke gedachtenwereld te maken heeft.
Stemmen geven vaak zelf te kennen dat zij onze energie
manipuleren om zich in onze wereld te kunnen manifesteren. Je hoort ook
vaak dat bij experimenten op dit gebied mensen echt vermoeid raken omdat
hun energie wordt afgetapt. Ik heb dat zelf ook gemerkt.
In de loop der tijd heb ik een aantal
honderden (valt nog mee, lijkt me) stemmen vast weten te leggen. Een
aantal daarvan hebben een dermate grote impact gehad dat ik voor mezelf
de conlusie getrokken heb "dat hier meer aan de hand is". Ik
had het laatst met iemand met de nodige ervaring op dit gebied over het
feit dat mensen die een bijna-dood ervaring hebben meegemaakt doorgaans
geen woorden kunnen vinden om dit te beschrijven. Het is allemaal
gevoel. Omgekeerd geld dit eigenlijk ook een beetje. Ik heb opnamen
waarbij een stem een situatie hier beschreef die pas een jaar later
werkelijk gebeurde. En dat deed hij in hele ongebruikelijke
bewoordingen. Pas toen het gebeurd was viel het kwartje. Ik heb ook geen
enkele twijfel over het verband tussen mededeling en gebeurtenis.
Boodschappen lijken ook vaak cryptisch of zijn gewoon kortaf in een
soort telegramstijl. Dit heeft alles te maken met de beschikbare
energie, schijnt het.
Toen mijn vader overleden was heb ik
geprobeerd contact met hem te maken. Een week voor zijn dood kreeg ik al
een soort aankondiging in een droom. Ik begreep de droom pas toen hij er
niet meer was en maakte mezelf verwijten dat ik hem op het laatst niet
meer had gezien. Toen ik dit kenbaar maakte, kreeg ik een stem door die
vertelde dat "hij mij nog had gezien" en dat alles in orde
was. En dat laatste heb ik niet gedroomd. Dat staat gewoon op een
bandje.
Je kunt dit soort gebeurtenissen natuurlijk wegredeneren. "Een door
verdriet ingegeven wensgedachte die op telepatische wijze wordt
overgebracht ?" Of zoiets. Ik zal het niet tegenspreken. Je kunt met
deze dingen vooralsnog alleen jezelf overtuigen.
|
